یک اومانیست دنیا را آبی دریائی خیال می کند .

یک اریستوکرات ‏، آن‌را طلائی دوست‌دارد.

یک کاپیتالیست ‏، آن‌را به رنگ پول می بیند.
 

یک سوسیالیست ،‌آن‌را راه‌ ـ راه ‏،

یک نهیلیست ‏، آن‌را سیاه ،

یک میلیتاریات ، آن‌را به رنگ اونیفورم خویش 

یک راسیست ، آن‌را به رنگ پوست خود

یک ایده‌الیست ،‌آن‌را سفید آرزو می‌کند.

یک پلورالیست ، آن‌را رنگین کمان فرض می‌کند.

یک آنارشیت ‏، هررنگی که داشته باشد را قبول ندارد و قصد به‌هم زدن رنگها را دارد‏،

یک تئوکرات،‌آن‌را نمی‌بیند.

یک رئالیست ،‌آن‌را رنگی که سیاستمداران به آن زده‌اند می بیند.

بالاخره ، من !
آنرا هرطوری که خواستم رنگ می‌زنم.